RECUPERACIÓNS DE DEREITOS.

 

   

2017: o ano da recuperación de dereitos

Un cambio político baixo o paraugas do diálogo social para un ano 2017 plagado de incertezas, que sexa inherente aos procesos congresuais internos que celebrarán o tres forzas políticas do noso país ou a posibilidade dunhas novas eleccións en maio.

Un cambio que non faga repercutir sobre os traballadores as consecuencias das eleccións en Francia e Alemaña, ou as medidas que aprobe Trump no seu primeiro ano de Goberno en EEUU, ou as negociacións entre o Reino Unido e a Unión Europea para o Brexit.

Un cambio que teña en conta as posibles perspectivas de retardación da nosa economía polo aumento do prezo do petróleo ou o cambio da política monetaria cun incremento dos tipos en EEUU; que asegure os dereitos da poboación migrante e deixe atrás a crise dos refuxiados; que combata, desde o consenso político a nivel europeo, o crecemento da xenofobia e a ultradereita que emerxe nalgúns países de Europa…

O 2017 debe ser o ano da consolidación dos dereitos das persoas, da recuperación real para as familias no noso país (cunha repartición máis igualitaria da riqueza) e do fortalecemento do diálogo social a todos os niveis para fomentar un modelo de cohesión económica e social que garanta o noso Estado de Benestar.

Debe ser o ano do aumento dos salarios de entre o 1,8% e o 3% co fin de fomentar o consumo e o investimento, o final da política de moderación salarial, compensar a perda de poder adquisitivo que sufriron os traballadores polas políticas aplicadas desde 2010, reducir as desigualdades e os niveis de pobreza e fomentar a creación de emprego estable e con dereitos. Si a economía está a crecer a ritmos do 3%, os salarios deben crecer.

Debe ser o ano da aprobación dun plan de choque polo emprego e a sustentabilidade social, que xere emprego de calidade e con dereitos, que acabe xa co uso fraudulento dos empregos temporais e precarios que están a alagar o noso mercado laboral, que recupere o contrato de substitución e a xubilación parcial para maiores de 60 anos anteriores á súa reforma que fomente a inclusión dos mozos no mercado laboral, que cre un corredor cara á xubilación para os parados maiores de 55 anos que actualmente están abocados á expulsión do mercado de traballo e a pensións mínimas tras cotizar á Seguridade Social durante toda a súa vida, que acabe coa brecha laboral e salarial de xénero e que acabe coa figura do traballador pobre que se está consolidando con estas políticas.

Para UGT, 2017 debe traer consigo a revalorización das pensións públicas nun 1,2%, xa que o 0,25% aprobado polo Goberno en Consello de Ministros é totalmente insuficiente e condena aos nosos pensionistas a perder diñeiro un ano máis; a revalorización do SMI no marco do diálogo social até os 800 euros en 2017 e ao 60% do salario medio en catro anos, non baixo acordos meramente políticos, a pesar de que a proposta de 707,6 euros mensuais é positiva pero insuficiente; e a revalorización do IPREM, conxelado desde 2010, para que recupere poder adquisitivo perdido, ademais de establecer un mecanismo de actualización automática que garanta o mantemento do seu valor real ao longo do tempo para o cálculo de prestacións sociais das que se benefician precisamente colectivos económica e socialmente vulnerables.

Ademais, debe ser o ano do fortalecemento do Pacto de Toledo, co fin de que todas as medidas que se implementen en materia de pensións realícense mediante o acordo e o consenso e consígase garantir o aumento do nivel de vida dos pensionistas e a viabilidade presente e futura do sistema público; e da aprobación no Parlamento dunha prestación de ingresos mínimos que axude a dous millóns de persoas en situación de vulnerabilidade a saír do limiar da pobreza.

E o ano da loita decidida contra a violencia contra as mulleres, contra a brecha salarial e social, e en favor da igualdade efectiva entre homes e mulleres. Sen esquecer aos refuxiados que acoden ás nosas fronteiras para pedir asilo. O Goberno debe cumprir, polo menos, cos seus compromisos e acoller ao número de refuxiados aos que prometeu dar acubillo.

O novo ano debe ser o do pacto de Estado pola Educación, pola recuperación efectiva da Lei de Dependencia, da reactivación dos servizos e políticas sociais, e da recuperación da Sanidade universal. Medidas incluídas, entre outras, no documento "20 Actuacións urxentes para o Progreso e o Benestar Social" de UGT e CCOO que a maioría de grupos parlamentarios comprometeuse a asumir nesta nova lexislatura e que se deben facer efectivas no novo arco parlamentario co fin de solucionar os problemas das persoas e asentar unha recuperación que debe chegar de maneira real ás familias do noso país.

A conxuntura política situounos cun Goberno sen maioría parlamentaria, e unha maioría parlamentaria de signo progresista moi dividida, e o noso traballo será aproveitar todas as opcións que nos expoña esta situación para ir cambiando as cousas. Xunto con CCOO, publicamos e publicitado un programa reivindicativo moi claro. Para a sustentabilidade do sistema público de pensións; para a subida dos salarios; para a recuperación dos servizos públicos; para a creación de emprego; para recuperar os dereitos e dignificar as condicións laborais derrogando a lexislación que converte aos traballadores en mercadoría de libre disposición.  En definitiva, para rescatar ás persoas de oito anos de profunda crise social e laboral. E UGT non dubidará en acudir á mobilización xunto á negociación para conseguilo.