O colexio San Francisco Javier pechará as súas portas oficialmente na primeira semana de
setembro, despois dos exames extraordinarios que teñen pendentes algúns
alumnos.
Esta situación é unha crónica dunha morte anunciada que comezou hai uns
anos con educación infantil e que se foi trasladando a outras unidades
escolares do centro educativo. Foi en 2014 cando a Xunta pechaba a billa
para o San Francisco nas aulas de infantil e comezaba a sangría.
Durante os seguinte anos os rumores de peche corrían polos corredores do
colexio e que o seu uso cambiaría a residencial. Durante o 2016 o
servizo de comedor escolar deixou de funcionar, do mesmo xeito que a
perda de catro unidades de primaria e dúas de secundaria.
Só era cuestión de tempo para que o colexio anunciase o seu peche
definitivo que se confirma coa lista dos concertos da Consellería.
Para o recordo quedarán os alumnos e alumnas que deron forma e fondo ás
súas aulas, os profesores e profesoras que realizaron unha oposición
diaria para cumprir coa ilusión da educación integradora e equitativa,
cos soños de educar para mellorar o cidadán desde as raíces que o
configuran. A nosa cidade perde un camiño, unha ponte do saber, un trazo
de se mesma que sempre quedará o recordo pero xa non no ensino diario,
na educación do día a día.
Os tempos cambian pero o ensino, e os seus profesionais, non se debería
mesturar con outras áreas mercantís. Debido a que perder o legado
docente (referencia incuestionable para moitas xeracións que estiveron
nas súas aulas e para a nosa cidade que o acolleu) é abrir feridas nas
cales non valen escusas vacuas.
